strachliwość CsV

[Rona]

Originally Posted by Galicja

że bonitację przechodzi tylko pies który na próbie charakteru nie cofnie się...nie mówię o ucieczce, pokazywano mi psy i mówiono - pies nie może zrobić kroku w tył!!!!!!!!!!!!!!

Sorry, ale mnie to śmieszy. Kiedy coś moją sukę przestraszy, odskakuje jak błyskawica do tyłu, a po sekundzie, dwóch rusza do przodu, sprawdzić, ew. zaatakować, gdyby zaszła taka potrzeba. Odskoczyła na widok żmii a potem okrążała ją z bezpiecznej odległości wydając ostrzegawcze dźwięki. Tak samo zachowała się kiedy zobaczyła coś (kogoś?) chodzącego nocą po tarasie domku na wakacjach - odskoczyła gwałtownie od okna, ale zaraz ruszyła z warkotem do wyjścia próbując otworzyć zamknięte na klucz drzwi.

W takim razie obie nie przeszłybyśmy bonitacji, bo ja reaguję dokładnie tak samo - cofnięcie się na widok niebezpieczeństwa jest instynktowne!

[Grin]

Originally Posted by Rona

W takim razie obie nie przeszłybyśmy bonitacji, bo ja reaguję dokładnie tak samo - cofnięcie się na widok niebezpieczeństwa jest instynktowne!

Rona, wydaje mi się, że to o czym piszesz, jest jednak zupełnie inną sytuacją, niż ta przy paliku na bonitacji. Instynktownie się cofamy, gdy coś nas zaskoczy czy NAGLE bez ostrzeżenia zaatakuje. Nie wiem, czy się nie mylę, bo na bonitacji nigdy nie byłam, widziałam jedynie na filmikach; tam pies jednak widzi zbliżającego się człowieka i nie ma już chyba takiego elementu zaskoczenia, który wywołuje instynktowne reakcje.
Oczywiście nie mnie oceniać, czy ten niegdysiejszy wymóg "braku cofnięcia o krok" miał sens czy nie, zresztą Magda i tak stwierdziła, że już dawno (stety albo niestety) "standardy" się bardzo zmieniły w tym względzie.

[Rona]

Originally Posted by Grin

Rona, wydaje mi się, że to o czym piszesz, jest jednak zupełnie inną sytuacją, niż ta przy paliku na bonitacji. Instynktownie się cofamy, gdy coś nas zaskoczy czy NAGLE bez ostrzeżenia zaatakuje. Nie wiem, czy się nie mylę, bo na bonitacji nigdy nie byłam, widziałam jedynie na filmikach; tam pies jednak widzi zbliżającego się człowieka i nie ma już chyba takiego elementu zaskoczenia, który wywołuje instynktowne reakcje.

No właśnie nie jestem pewna, bo na jakimś filmiku widziałam, że do uwiązanego psa podchodzi wpierw pozorant i wita się z nim. Odchodzi, po czym wraca i udaje "atak" wymachując kijkiem w kierunku psa. Dla mnie w tym jest element zaskoczenia, chyba że pies został wcześniej zaznajomiony z takim "atakiem".

[z Peronówki]

Originally Posted by Grin

Oczywiście nie mnie oceniać, czy ten niegdysiejszy wymóg "braku cofnięcia o krok" miał sens czy nie, zresztą Magda i tak stwierdziła, że już dawno (stety albo niestety) "standardy" się bardzo zmieniły w tym względzie.

Zmienily sie czasy. Zapytaj ile obecnie osob przed podejsciem do bonitacji cwiczy ja z pozorantem... Czesto pojawiaja ze "zywce", ktore palika i pozoranta na oczy nie widzialy i nie wiedza co je czeka... Stad te odskoki i inne podejscie sedziow, ktorzy je oceniaja...
A kiedys - jak pies sie nie nadawal to czasem i rok lupano z nim przygotowanie do bonitacji... Dlatego smieszy mnie, gdy potem mowi sie o super charakterze suki, ktora w mlodosci byla strachliwa, ale bonitacje zdala na Of. Zdala tak, ze malo nie padlismy ze smiechu, bo pies zrobil piekny atak i oszczekanie, tylko nie zgral sie z pozorantem. Wyszkolono ja jak cyrkowa malpke... No, ale Of jej dali.... :/
(to dlatego Czesi wprowadzili dodatkowe elementy z socjalu, cos takiego jest i w litewskiej bonitacji - wlasnie aby nie ocenialo sie "plastiku" - psow, ktore charaktery maja slabe, ale sa swietnie przygotowane)

[wolfin]

Originally Posted by Rona

W takim razie obie nie przeszłybyśmy bonitacji, bo ja reaguję dokładnie tak samo - cofnięcie się na widok niebezpieczeństwa jest instynktowne!

nie wiem co tam slowacy nagadali, ich to realne bez pol litra wodki nie rozberios no wilczak MA zareagowac na atak a potem juz albo broni sie albo stoi i zerka jak na glupka albo proboje ucziekac
jesli wilczak STAL i nic nie robil to by dostal Oi co jest nie typiczny charakter bo pokazuje ze to pies anemik - a takich jak wiadomo nikt miec nie chce

[Galicja]

Daiva ...ile lat temu ?

[Rona]

Originally Posted by wolfin

wilczak MA zareagowac na atak a potem juz albo broni sie albo stoi i zerka jak na glupka albo proboje ucziekac
jesli wilczak STAL i nic nie robil to by dostal Oi co jest nie typiczny charakter bo pokazuje ze to pies anemik - a takich jak wiadomo nikt miec nie chce

Dla mnie taki lub podobny test charakteru jest problematyczny. Wilczaki są zbyt empatycze (a przynajmniej wiele z nich), żeby mieć pewność, że na wymachiwanie kijem przez człowieka, który nie życzy im nic złego zareagują tak, jak zareaowałyby w sytuacji autentycznego zagrożenia. Stąd taki bury "stoi i zerka jak na glupka ", choć w sytuacji autentycznej ten sam pies mógłyby bronić / atakować. Zapomniałaś, że jest jeszcze wersja Inti spoza tej skali - witanie i próba zabawy z pozorantem
Ale o tym już kiedyś dyskutowalismy, więc nie ma co powtarzać.

Natomiast mnie ciekawi inne zjawisko - psa, który jako szczeniak był bardzo otwarty, wesoły, nie bał się niczego i lgnał do ludzi. Pochodzi z dobrej hodowli gdzie o wczesną socjalizację dbano jak należy. Potem był starannie socjalizowany przez właścicieli - nie był to ich pierwszy wilczak, więc trudno mówić o wielkich błędach wychowawczych - poprzedni pies był świetny! Mały chodził do przedszkola, potem z powodzeniem zaliczył pozytywne szkolenie podstawowe. Był brany na wycieczki, także do miasta, na spacery z psami, do kawiarni, itd. I nic, luzik. Aż nagle, między 6-7 mies. w ciągu tygodnia bez żadnego widocznego powodu pies się 'popsuł' - zaczął bać się własnego cienia, chować za panem, czołgać na widok obcych ludzi, zaczęły go nagle przerażać dzieci, wózki, itd. Długo hodowca i behawioryści tłumaczyli właścicielowi, że to faza rozwojowa która minie, ale ona nie minęła. Właściciel włożył w odkręcanie psa masę pracy, kasy i energii. Teraz, po 3 latach bury funkcjonuje mniej więcej OK. Jest kochany przez swoje stado i ma fajne życie domowe, ale balansuje na granicy strachliwości - myślę, że wielu nazwałoby go strachliwym.

Przegadałam z właścicelem sporo czasu - rozkładał ten newrlagiczny tydzień sprzed 2,5 roku na czynniki pierwsze, ale nie doszedł co mogło spowodowć taką zmianą w zachowaniu psa. NB gośc jest bardzo fair, bo kiedy pies dostał propozycję krycia, jego pan odmówił, pomimo, że to wyjątkowo urodziwe psisko. Matka psa jest typową przedstawicielką rasy, ojciec (podobno?) też. Rodzeństwo z miotu jest zróznicowwane - wszystkie szczeniaki pozostały śmiałe (jesli wierzyć ich właścicielom ) z wyjątkiem jednego brata który od początku był wycofany i taki pozostał, (choć ma już kilka miotów na koncie ).

Czy ktoś zetknął się już z takim przypadkiem strachliwości? Czy zdarza się często w rasie?