Bomba energetyczna - szczeniak - brak skupienia

[Padre]

Przede wszystkim wyluzuj Masz w domu szczeniaka, który w dodatku jest z Tobą bardzo krótko, daj jej czas na aklimatyzację. Oczywiście konsekwentnie pokazuj jej jakie panują zasady np. nie wchodzenie do kuchni (jak powtórzysz miliard razy to może w końcu załapie), nie używanie zębów w zabawie (na forum jest wątek jak tego oduczyć).
Co do Twoich pytań:
Tak, wilczy apatyt to cecha szczeniąt, dorosłe też są łakome Konsekwentnie ucz komendy FE
Nie odpuszczaj komend! Trzeba je wałkować na okrągło. Szczeniaki uczą się bardzo szybko, wykorzystaj to.
Gdy w domu wpadnie w głópawkę, wyciszaj ją. Daj jej coś do gryzienia np. konga, kość, naturalne gryzaki. Wprowadź zabawy węchowe, one fajnie wyciszają psa
Skupienie uwagi - masz wilczaka, on nie bedzie na Tobie skupiony w 100% zawsze będzie obserwował otoczenie Dodatkowo masz szczeniaka a jemu trudno ustać w miejscu przez pół sekundy. Skupienia uwagi musi się po prostu jeszcze nauczyć

Jak już leski i Gaga napisali, przedszkole jest obowiązkowe. W Warszawie jest duży wybór szkoleń. Dobry szkoleniowiec wychwyci ewentualne błędy w waszej komunikacji.

[leski]

Co do tej kuchni to będzie ciężko gdyż jest to część domu a zakazać młodej sprawdzania rewiru... Ciężko będzie Jeżeli już koniecznie musisz ją wyrzucić to proponuje tak.... komenda i wypchnij ją ciałem bez dotykania rękami

[Padre]

Zgadza się, z kuchnią będzie ciężko bo to ulubione miejsce wilczaków Leski proponuje dobrą metodę na wyproszenie z kuchni. Można też nagradzać małą za to, że czeka za progiem czy zamątować specjalną bramkę. Jest wiele sposobów. Dobry szkoleniowiec poinstruuje jak to zrobić

[Gaga]

U nas nie było problemu z kuchnią, skupiałam sie na jedzeniu, które jest na naszym stole, na naszym blacie, wszędzie poza podłogą i psią miską. Po prostu naszego jedzenia się nie rusza i kropka, a jak pies ma ochotę łazić po kuchni - jego wola Póki paszcza pozostaje poza obrębem talerzy.....

[radena]

U nas podobnie jak u Gagi (a mam raptem 1,5 rocznego szczyla, czyli nauka nie musi trwać "wieczność") - wstęp jest wszędzie, ale moje jedzenie jest moje dziś na podłodze leżała siateczka z mięchem i baaarzo wonną szynką. Pies podszedł, powąchał (pozwalam na wąchanie rzeczy, różnych ) i odszedł. Później dostał to mięcho - wtedy pożarł je w mgnieniu oka. Ale na początku, z rok temu, nie można było NIC zostawić w zasięgu psiej paszczy. A nawet pozornie poza zasięgiem i nie miało znaczenia czy jestem obok czy 3kroki dalej - była szarża i bum - zjedzone KONSEKWENCJA i milion razy powtórzone NIE, oraz milion razy nagrodzona cierpliwość. (tak samo z żebraniem przy stole, kiedy jem pies leży pod stołem, nie ślini się, nie piszczy, nie "gapi się". leży bo wie, że jak jest spokój to czasem coś z góry spadnie. za to jak spokoju nie ma to na pewno nic nie spadnie )
WILCZY APETYT to cecha szczenięcia, niestety z wiekiem często mija dlaczego niestety? bo taki apetyt to NAJWSPANIALSZA na świecie karta przetargowa w dyskusji z psem. Ja tam baaardzo żałuję, że mój Bury już jest "pański pies" czyli zjem jak będę głodny. Podroby...? Eh wczoraj jadłem. Dziś nie chcę. Wątróbka...? Nie dziękuję. Sucha...? CHYBA ŻARTUJESZ. A kiedyś było TAK PIĘKNIE! Mogliśmy się szkolić na wszystkim co było jadalne (wykorzystaj ten moment, bo może się okazać, że za pół roku już nie będzie argumentów, a podstawy będą nie "dogadane").
Uparcie wałkować FE i STÓJ. To są chyba najprzydatniejsze komendy w szczenięcym życiu. FE - wiadomo, szczeniaki to małe odkurzacze (do dziś wspominam "piękne" chwile kiedy rok temu musiałam niemal na każdym spacerze w parku wyjmować z psiego pyska jakieś znalezione truchło zwierzątka.... obrzydliwe), a STÓJ bo przyda się kiedy chcesz psa złapać, zatrzymać przed ulicą gdy masz zajęte ręce i nie możesz ściągnąć smyczy czy powstrzymać przed pogonią. Niestety - tych komend uczy się nie przez dwa-trzy dni ale przez 2-3 lata a i to nie daje gwarancji, że zawsze zadziałają skutecznie im wcześniej więc zaczniecie tym macie większe szanse na sukces - pamiętaj, teraz masz argumenty w postaci żarcia, kiedy pies zacznie CI dojrzewać to sobie to żarcie .... można będzie wsadzić. W kieszeń
oczywiście
Jeśli Tobie szaleństwa w domu nie przeszkadzają to niech wariuje - a Ty razem z nią. Ale kiedy przyjdzie czas na koniec zabawy to KONIEC. Kong, kości, suszone gryzaki - one pomagają się psu wyciszyć. Inna sprawa, że może trzeba się zastanowić dlaczego pies wraca ze spaceru i spuszczony ze smyczy zaczyna szaleć? Dlaczego nie wyszalał się na spacerze? (u nas po powrocie do domu pies zawsze padał spać - różnie długo to trwało, 30min albo 3h, ale zawsze było spanie, potem najwyżej szukanie rozrywki. Ale - ja NIGDY nie wróciłam ze spaceru czysta. Zawsze się ufajdam od skaczącego po mnie psa, od patyków, piłeczki, szarpaków. I spocona Może większe zaangażowanie na spacerze jest kluczowe? a może jeśli męczysz psa i zapewniasz mu odpowiednią ilość ruchu to trzeba trochę "olewczo" sucz potraktować? jeśli nie potrafi zapanować nad emocjami to po powrocie "odkładasz" sukę na posłanie, dajesz ew. gryzak, i siadasz sobie spokojnie choćby na 15min kompletnie IGNORUJĄC wtedy psa. najlepiej nic nie mówić, jeśli robi coś czego nie wolno - zabrać jej to z paszczy, bez słowa, albo złapać za obrożę i spokojnie odprowadzić na miejsce. zamknąć pomieszczenie - niech się pies nie rozłazi. Jak dziecko - pora na spanie i koniec ale to tylko jeśli sama przed sobą szczerze odpowiesz czy NA PEWNO zrobiłaś wszystko aby zaspokoić jej szczenięce potrzeby (i czy na pewno je zaspokoiłaś)).
Co do zabaw.... pokaż mi wilczaka, który nie bawi się w brutalny sposób przecież one uwielbiają zagryzanie, podgryzanie, wygryzanie (i wszystko co związane z paszczą) Ja bym się cieszyła gdyby pies chciał się ze mną bawić jak z innym psem - u nas zanim mój Burek zaczął W OGÓLE bawić się ze mną, czymkolwiek, minęło dobrych kilka miesięcy, i kosztowało mnie duuużo zaangażowania (na początku byłam tylko dozownikiem żarcia i wyprowadzaczem na spacer, tam były psy i to z nimi się bawi. człowiek się nie nadawał do zabawy do głasków tak, ale do zabawy NIE). Konsekwentnie uczyć kiedy jest czas na zabawę, a kiedy nie - jak to załapie to nie będzie podgryzać dzieci czy dorosłych bez powodu. A kiedy przyjdzie czas na zabawę to - hulaj dusza! Bawić się z psem i budować relację

[Devilstick]

Witam. My również mieliśmy problem z pożeraniem michy w dwie sekundy. Uczyliśmy poprzez karmienie z ręki. I mogła jeść tylko gdy otworzyłem dłoń i podsunąłem pod pysk. Gdy sama chciała sobie wziąść to ręka była zamknięta. Trochę bólu kosztowało Ale zadziałało Agresywne zabawy z drugim psem? Hmmm Dla mnie niepoważne kupowanie drugiego psa jeśli jednego nie ma się wypracowanego. Znaleźć tylko dobrego szkoleniowca który nauczy Was pracy nad psami

[FirstWolfLady]

Dzięki za rady!
Btw oczywiście wiem, że jako szczeniak ma prawo do różnych zachowań i wiem doskonale, że najlepszy jest mój upór. Nie jest to mój pierwszy pies, ani pierwszy szczeniak w domu. Nie wybiorę się na szkolenie, bo nie mam ani czasu ani pieniędzy na takie przyjemności. Postanowiłam, że dotrę się z suką sama Mając instynkt i jakieś tam doświadczenie. Z jedzeniem odpuściłam - je sobie w klatce w swoim tempie błyskawicznym - jej strata
Sikanie mamy już opracowane - umie zasygnalizować mniej więcej, że sie przymierza do czegoś - jest ok.
Ze spacerami przy ulicy, w mieście nadal jest "problem" bo łapie ją panika, ale zobaczymy z czasem, czy nie odpuści samo z przyzwyczajenia i oswojenia. Bez smyczy jak chodzimy to nie waruje już na widok roweru czy kobiety z wózkiem.
A co do szalenstwa... ma juz jakis plan dnia, wie jak wygląda dzien roboczy, pozwalamy jej na wariactwa z koleżanka jak jesteśmy po uczelni/pracy.
ALE dalej mamy mały problem z jej skupieniem. Mimo żarłoczności nie idzie tresura na smakołyki. Jest tak przejęta jedzeniem, że ma totalnie w nosie czego się chce, co się mówi i co się robi. Walczymy z tym na zasadzie: jest smakołyk - dostaje jak się uspokoi i przestanie skakać. Na razie nie ma mowy o żadnym siad, czy stój, chociaż na spacerach wałkuję to bez żadnych nagród (na smyczy).
jest jednak plus! Uczy się więcej poprzez obserwowanie naszych relacji z 2 psem. Np zaczyna łapać co znaczy "stój" na spacerze (bez smyczy). Uroki posiadania psiej "starszej siostry" Jasne, są tez minusy, bo to co starsza mogła robić będąc psem rasy małej, to już będąc wilczakiem nie wypada; tak jak CHODZENIE PO PARAPECIE. Dajemy rade, ale czasem przechodzi samą siebie, lub naszej granicę cierpliwości.
Jestem osobą upartą na amen ale nie wiem czy czasem ona nie jest bardziej.. Czuję się tak, jakbym walczyła z 2-3 latkiem, który mnie testuje cały czas

A z kuchnią wie doskonale, że nie wolno, ale ten śmietnik... ten cudowny śmietnik... stara się czekać przed drzwiami do kuchni, a jeśli już w niej jest to siada i czeka. Nie ma już skakania po meblach i ściągania wszystkiego jak leci - wie to, bo na każdy szmer już się wycofuje itp Tylko czasem chce nas przechytrzyć :3

Poza tym, jest kochana. Nie jest kłębkiem "wad", niesamowite jest dla mnie to, jak trzyma się blisko, wraca gdy sie oddalamy, wraca do domu --> przez przypadek zaliczyła skok z parteru na trawnik w czasie zabawy z druga suką, te moje 15sec w kuchni, by zamknąć kran... zbyt wiele! - kiedy doleciałam do drzwi, to już stała i drapała bo chciała wejść a już się bałam, że gdzieś wyjada resztki pod oknami, na drugim końcu osiedla!
Z dziećmi nie ma problemu raczej, czasem im "przeszkadza" w zabawie, ale to nie jest jakieś problematyczne... No i nie niszczy mebli! Kości wystarczają jej w zupełności, kapcie i buty całe! Czasem zdarzy jej się coś skraść (np adidaska) ale to tylko po to, żeby poprzestawiać coś na swoją modłę.