Nauka zostawania samemu w domu

[jefta]

ja tez chodze do pracy i moj pies tez zostaje cicho przez kilka godzin, ale w swoim domu, w swojej mocnej klatce. Na wyjazdach jest duzo gorzej. Kryzys nastapil w grudniu czyli jak miala rok a ja bylam przekonana ze problem jest pokonany. Cytujac Rone wilczaki uczą pokory.

Lek separacyjny to nadmierne przezywanie rozstania. Jesli szczenie panikuje i histeryzuje i do tego dlugo nie umie odreagowac stresu (chodzi rozstrzesione po powrocie) to jest to wlasnie nadmierna reakcja. I to nie jest straszenie, bo lek to nie dozywocie i moze uda sie go odpracowac szybko. Czego zycze.

u mnie najwiekszym bledem bylo to ze nie zabezpieczylam psa od razu przed udanym wydostaniem sie i nauczyłam ze warto walczyc

[jaskier]

Originally Posted by jefta

Lek separacyjny to nadmierne przezywanie rozstania. Jesli szczenie panikuje i histeryzuje i do tego dlugo nie umie odreagowac stresu (chodzi rozstrzesione po powrocie) to jest to wlasnie nadmierna reakcja.

Ale co znaczy 'nadmierne' przeżywanie? Inne standardy są dla dorosłego psa, inne dla szczeniaka. To, że w tej chwili maluch się tak zachowuje, nie oznacza że będzie z nim większy problem w przyszłości. Wszystko zależy od przewodnika.

[Gia]

Originally Posted by jaskier

Ale co znaczy 'nadmierne' przeżywanie? Inne standardy są dla dorosłego psa, inne dla szczeniaka. To, że w tej chwili maluch się tak zachowuje, nie oznacza że będzie z nim większy problem w przyszłości. Wszystko zależy od przewodnika.

No właśnie... wielu wilczakom to zostaje...

[Daniel Demon]

Stopniowo. Najpierw zostawiamy na 5min. Następnego dnia 10 min ,kolejnego 15min. Stopniować ,a będzie coraz lepiej. Przy powrocie do domu nie patrzeć ,nie całować i nie dotykać. Najlepiej nie zwracać uwagi na radosne powitanie. Jak się chce można poukrywać jakieś smakołyki ,które lubi aby dostarczyć pewnej formy zabawy. Przed wyjściem można wytrzeć spocone ręce w jego pluszaka ,papcia lub cokolwiek co lubi. To tyle w temacie. Życzę powodzenia

[jaskier]

Originally Posted by Gia

No właśnie... wielu wilczakom to zostaje...

Sporo problemów zrzucanych jest na rasę - problem z agresją i dominacją, problem z lękiem separacyjnym, problem z brakiem posłuszeństwa. A gdzie samokrytyka? To my wychowujemy psa i to na nas ciąży obowiązek dopilnowania, żeby pies nie miał problemów, żeby się odpowiednio zachowywał w danej sytuacji. I to my popełniamy błędy i zaniedbania w tym procesie. Być może z wilczakami jest trudniej, niż z innymi psami, ale to nie znaczy, że należy spocząć na laurach.

Ja jestem świeżak i niewiele wiem. Ale do diabła - jestem przekonany o tym, że właściwe metody, dobrane odpowiednio pod psa, właściciela i problem, muszą działać - nie ma innego wyjścia. Trzeba tylko je znaleźć, trzeba być konsekwentnym w ich stosowaniu i trzeba wierzyć, że odniesie się sukces.

[anula]

Ja mam najwyrazniej emerycką wersję wilczaka (i dobrze). Lęk separacyjny Biesa objawił się dwukrotnie - raz po dwoch dniach bez spaceru poza ogród - zaniedbania z powodu nadmiaru pracy pańciostwa (wtedy było wycie wg relacji sąsiadow), drugi raz - kiedy spacer z Wonderą skończył się (w przekonaniu mojego psa) zbyt wcześnie - płacz i zgrzytanie zębów dobre pół godziny pod furtką... Wtedy usłyszałam, że mój pies potrafi także wyć, nie tylko szczekać na listonosza i przechodzących meneli...
Boże, błogosław mojego psa - naprawdę mam wersję demo (i niech tak zostanie)

[anula]

Żeby nie bylo zbyt pieknie - moja wersja wilczaka jest na przykład slabo odwolywalna... (to juz niestety wylacznie nasza wina)

[Gia]

Jaskier, masz zupełną rację. Wilczaki to nie potwory, tak mocno przywiązują się do właścicieli (co przecież w nich kochamy ), że czasem bywa trudniej, ale nie mówię przecież, że to niemożliwe. Są jednak wilczaki, gdzie to się nie udało, mimo prób, ćwiczeń i nauki...

Nie zamierzam się wymądrzać, bo nie wiem, czy my mieliśmy więcej szczęścia niż rozumu... Kali zostaje wszędzie - uwiązana na smyczy do drzewa, czy choćby na komendzie zostań, zostaje w domu, w hotelach, w namiocie, z psami, bez psów. Zostaje wszędzie i śpi - nie szczeka, nie wyje, nie histeryzuje. Zawsze cieszy się na nasz powrót i zawsze towarzyszy temu rytuał - w domu wskoczenie na łóżko, porwanie mojego pluszaka i paradowanie z nim w pysku po mieszkaniu aż w końcu przynosi nam go do ręki
Kali zostaje w klatce lub bez z niej, w metalowej, plastikowej czy materiałowej. Gdzieś tu Trunksia wstawiła nawet zdjęcie, jak Kali leży sobie w klatce "pro forma" na zawodach, podczas burzy, sama, dookoła masa psów, ludzi, głośna muzyka i inne atrakcje. Ona swoją materiałową klateczkę kocha do tego stopnia, że kiedy ją pakuję do pokrowca to razem z nią do tego pokrowca wchodzi Płacze kiedy klatka była i znikła - a że sporo miejsca zajmuje to raczej rzadko ją w domu rozkładam. Na wystawach jeśli nie zabiorę klatki, to jak się zmęczy, pakuje się do każdej wolnej którą napotka na swej drodze. Ot taki dziwny wilczak
Ale nie robiliśmy przecież nic nadzwyczajnego podczas nauki - a braliśmy na naukę właśnie oboje po tygodniu urlopu... co jak widać u innych się nie sprawdziło.