ceremonia przywitania

[dorotka_z]

Po wejściu do domu psa wypuszczam z klatki, bo szaleje i boje się, że jak bym jej nie wypuszczała bardzo długo zajęłoby jej uspokajanie sie. Mam też obawę czy po wypuszczeniu szaleństwo nie zaczęłoby sie od nowa. Dzisiaj za namową Narvany spróbuję ja przetrzymać. Zobaczę ile czasu zajmie opanowanie emocji.

Po wejściu do domu i wypuszczeniu próbuję ja ignorować, ale średno mi to wychodzi. Problem polega na tym, ze skacze i drapie i wcześniej czy później albo coś krzyknę bo mnie zaboli, ale mówię jej, żeby nie skakała albo próbuję sie witać i mówię "spokojnie, powoli" itp.

Wczoraj pomylałam, że spróbuję z linką. Przywiązałam jej do obroży tasiemkę (tak Rona, tasiemkę ) i jak skakała przydeptywalam. Kilka razy się nacięła i faktycznie trochę poskutkowało, bo trochę się opanowała. Co myślicie o czymś takim? Czy jest szansa, że się sprawdzi na dłuższą metę?

Baszti dostaje jedzenie tylko z ręki. Czasem jej tylko wrzucę trochę do klatki, żeby weszła. Teraz głównie ją nagradzam jedzeniem za siad i waruj tak, aby kombinowała, że spokojne siedzenie czy leżenie jest w cenie. Pierwsze efekty już chyba widac, ale przed nami jesczze dłuuuga droga.

A jak z gryziemiem rąk na dzień dobry? Też macie/mieliście taki problem. Ja próbuję małą zainteresować zabawkami, ale ona i tak próbuje złapac mnie za ręce i gryźć. Jak jest spokojna to gryzie z umiarem, ale jak się podnieci to niestety zapomina o umiarkowaniu i czasem zdarza jej się ugryść dosyć mocno.

[Narvana]

Originally Posted by dorotka_z

Po wejściu do domu i wypuszczeniu próbuję ja ignorować, ale średno mi to wychodzi. Problem polega na tym, ze skacze i drapie i wcześniej czy później albo coś krzyknę bo mnie zaboli, ale mówię jej, żeby nie skakała albo próbuję sie witać i mówię "spokojnie, powoli" itp.

Najlepiej nic nie mowic, bo pies sie wtedy nakreca. Jesli skacze na Ciebie, podskakuje - unos do gory swoje kolano. Pies sie "nadzieje" na nie i odpusci (spoko oko, krzywdy sobie nie zrobi!). Tak do skutku.
U nas to tez podzialalo. Czasem jak wracam do domu i nie mam nastroju, (i jestem padnieta) na skaczaca Garude po mnie lub biegajaca mi scianach i suficie - raz podniose kolano, Garuda na nie skoczy i od razu spokoj. No ale to tez wypracowane, Garuda juz po prostu wie, ze jak podniose kolano, to ma nieskakac, bo raz ze sie sama w nie walnie, a dwa - nie bedzie powitania.
Co do Twojego bolu... no tu juz gorzej sie opanowac, niestety.

Potrzebujecie swoich wlasnych prob i bledow. No i czasu...
Ale uda sie na pewno, jak nie z jedna metoda, to z inna.
Proponuje zalozyc skafander skladajacy sie z cierpliwosci

[jaskier]

Originally Posted by dorotka_z

Po wejściu do domu psa wypuszczam z klatki, bo szaleje i boje się, że jak bym jej nie wypuszczała bardzo długo zajęłoby jej uspokajanie sie.

Ha, skąd ja to znam To się tylko tak wydaje, że pies może się zachowywać neurotycznie bez końca. Musisz się zaprzeć i przeczekać - nie ważne ile by to trwało. Spokojnie nastaw się na to, że może być nawet 20-30 minut. Z czasem będzie coraz krócej i zauważysz to już przy 2-3 takiej sytuacji. A każdy poradnik na świecie powie Ci, że nie można wypuszczać psa z klatki, kiedy jest podekscytowany. Wzmacniasz w ten sposób takie zachowanie.

Skoro suczka zostaje w domu w klatce sama, to znaczy, że już w jakimś stopniu przerobiliście klatkowanie - więc nie powinno być problemów Ale jeżeli jednak masz problem z przeczekaniem, stój przy klatce i reaguj od razu w momencie, kiedy suczka na chwile przestanee, np. żeby nabrać oddechu

Ps. A jak suczka wyjdzie z klatki spokojna, to i problem z intensywnym przywitaniem będzie łatwiej rozwiązać

[dorotka_z]

Originally Posted by jaskier

Ha, skąd ja to znam To się tylko tak wydaje, że pies może się zachowywać neurotycznie bez końca. Musisz się zaprzeć i przeczekać - nie ważne ile by to trwało. Spokojnie nastaw się na to, że może być nawet 20-30 minut. Z czasem będzie coraz krócej i zauważysz to już przy 2-3 takiej sytuacji. A każdy poradnik na świecie powie Ci, że nie można wypuszczać psa z klatki, kiedy jest podekscytowany. Wzmacniasz w ten sposób takie zachowanie.


Ps. A jak suczka wyjdzie z klatki spokojna, to i problem z intensywnym przywitaniem będzie łatwiej rozwiązać

Wiecie co, czasami się tak nad sobą zastanawiam czemu się żaróweczka w głowie w porę nie zapaliła.
Za każdym razem jak zamykam małą w klatce wypuszczam ją dopiero wtedy jak się uspokoi. Trzeba poczekac kilka minut, ale tragedii nie ma. Jak sobie teraz o tym myślę to nie wiem czemu w sytuacji powrotu do domu robię inaczej...

Od dzisiaj czekam aż się suńka uspokoi i dopiero wtedy będę ją wypuszczać.

Przy okazji podzielę się swoim spostrzeżeniem, że dużo szybciej się uspokaja jak czytam książkę na głos. Polecam do przetestowania

[konek]

Max ma 9 lat i chcialam Was pocieszyć że z wiekiem to nie przechodzi. Szalenstwo przywitania Pańci nie zależy także od tego czy w kojcu byl zamknięty 10 minut czy 8 godzin. Gumiś i tyle. Jak mi kiedyś zaczepił zębem rękaw skórzanej marynarki to uciełem je na krótkie i wszyscy się zachwycają skąd ja mam taki świetny żakiet.
Pomaga jedynie dłuuuuugi siad przed otwarciem kojca a potem komenda "szukaj pana".
pozdrawiamy

[Elentia]

My stosowaliśmy ignorowanie, nie patrzenie nie mówienie, odchodzenie, a nawet wyjście za drzwi. Jak pies się uspokoił miał naszą uwagę, nagrodę, albo był wypuszczany z klatki, zależnie od sytuacji. Do tego z czasem doszło wzmacnianie siadu. Więc teraz jak wracam a pies mocno jest rozkręcony, mówię siad i jest względny spokój względny, bo Marrok i tak się cieszy ale już nie skacze i nie gryzie i szybciej sie uspokaja. Tak jest z nami, właścicielami, nie wiem tylko dlaczego nie przekłada to się na innych ludzi . Z tym jeszcze walczymy i daleka droga przed nami :roll.

[Gaga]

Bo inni tego od psa nie wymagają, swoja postawą zachęcają do żywiołu

[atah]

Originally Posted by Elentia

Marrok i tak się cieszy ale już nie skacze i nie gryzie i szybciej sie uspokaja. Tak jest z nami, właścicielami, nie wiem tylko dlaczego nie przekłada to się na innych ludzi . Z tym jeszcze walczymy i daleka droga przed nami :roll.

Strasznie trudno gościom wytłumaczyć, że naprawdę nie wolno uśmiechać się do psa ani nawet nawiązywać kontaktu wzrokowego Ludzie myślą , że to takie zarty Zawsze znajdzie się jakaś ciocia, ktora obdarzy Aszczurę przyjaznym uśmiechem i trening cofamy do początku

[jaskier]

Originally Posted by atah

Strasznie trudno gościom wytłumaczyć, że naprawdę nie wolno uśmiechać się do psa ani nawet nawiązywać kontaktu wzrokowego Ludzie myślą , że to takie zarty Zawsze znajdzie się jakaś ciocia, ktora obdarzy Aszczurę przyjaznym uśmiechem i trening cofamy do początku

Tak się zastanawiam, że może zamiast przerzucać obowiązek zachowania dobrych psich manier na gości, lepiej nauczyć psa, że należy zachować spokój, mimo prowokacji uśmiechem i kontaktem wzrokowym? Np. przez jakiś czas witać gości trzymając psa na smyczy? Jeżeli zaczyna skakać, nawet jeżeli jest przez gości prowokowany, to jest odsuwany. Może po jakimś czasie uwarunkuje sobie, że może podejść, tylko jeżeli jest spokojny?

Bo na pewno nie ma szans na to, że nauczysz osobę nie obytą z psem do tego, żeby się odpowiednio zachowała przy pierwszym spotkaniu. Kontakt wzrokowy jest dla ludzi naturalną rzeczą, zwłaszcza, kiedy czujemy się napastowani

[Rona]

Originally Posted by atah

Strasznie trudno gościom wytłumaczyć, że naprawdę nie wolno uśmiechać się do psa ani nawet nawiązywać kontaktu wzrokowego Ludzie myślą , że to takie zarty Zawsze znajdzie się jakaś ciocia, ktora obdarzy Aszczurę przyjaznym uśmiechem i trening cofamy do początku

Zula, która sama chodzi po mieście z filami brasileiro dała nam swego czasu sposób. Trzeba powiedzieć: "Proszę nie zaczepiać i nie dotykać psa, bo ma gronkowca. Może się pan/pani zarazić" Nie stosowaliśmy, ale podobno działa w 100%.