Krajowa Wystawa Psów Pasterskich - Świerklaniec 15.09.2007

[aneta1]

Dobra to na gorąco szczątkowe relacje z wystawy oceniał sedzia Ireneusz Picheta
startowały
kl.szcz Jadiel z Peronówki 1miejsce na 1 ocena wybitnie obiecująca puchar dla najmłodszego zgłoszonego psa i niestety to wszystko

klasa otwarta
Amalka Agaruv Les 2 miejsce, ocena ?
Asta Agaruv Les ? ocena?
Barsabel wilk z Polskiego Dworu 1 miejsce, ocena?
I to by były wszystkie psy które się pokazały jeżeli coś pokręciłam z ocenami to sorry .

Co do Jadiel i jej zachowania przed ringiem i na ringu to byłam nie mile zaskoczona suczka trochę była wystraszona i kuliła mi ogonek a to wszystko przez to że prawie z marszu weszliśmy na ring a tam było tyle dziwnych psów w koło że jak tu się nie bać po wystawieniu po jakimś czasie Hera się wyluzowała Jutro jedziemy do świętochłowic dużo wcześniej by miała czas na zapoznanie sie z innymi psiakami Sędzia sam przyznał ze musimy częściej na wystawach się pokazywać

Za to Zygzag ten to nie miał żadnych oporów duży czy mały pies nie ważne każdego można podgryź i ugryź a ogon miał rozchuśtany jak chorągiew na wietrze
Zdjęcia te fajne i te kompromitujące, moich psów i psów innych Po prostu wszystkie jakie Krzyś czy ja zrobiliśmy bez przebierania i wybierania znajdziecie pod tym linkiem
http://jadiel.zperonowki.pl/main.php...avId=x19f6c6c5

[aneta1]

Moim skromnym zdaniem uważam ze wszystkie psy były świetne Dużą pochwałę muszę dać właścicielom Amalki i Asty to co było a jest teraz to niebo a ziemia suki są super (jak tak dalej pójdzie to konkurencjo bój się ) no i oczywiście właściciele też

[sssmok]

Gratulacje
A Zygzak robi sie coraz fajniejszy z dnia na dzien
(O siostrzyczce to nie bede nawet mowic - i tak wiadomo, ze to najladniejszy miot z Peronowki :P)

[aneta1]

Originally Posted by sssmok

- i tak wiadomo, ze to najladniejszy miot z Peronowki :P)

Baa święte słowa )))))
Maria czy musiałaś wybrać to zdjęcie na którym uśmiecham się jak głupek

[sssmok]

Masz typowa mine zadowolonego wilczaka
Powoli upodabniasz sie do swojego stada

[maria_i_wilk]

Originally Posted by aneta1

Maria czy musiałaś wybrać to zdjęcie na którym uśmiecham się jak głupek

Hihi, czy to nie zachwycające, że ta mina (błogostanu) pojawiła się ZANIM zwyciężyłyście?
maria i wufi

[Narvana]

gratulujemy
Poznej bedzie juz tylko...
lepiej

[Gaga]

Jeśli Hera "zamknęła sie w sobie" tylko na jakiś czas to dobry znak. Oswoiła sytuację i juz dalej będzie lepiej. To żadna tragedia jak szczenior wymięka. Gorzej gdy NIC sie nie poprawia. A każda poprawa cieszy .. bo to w końcu nasze psy i my chcemy aby czuły sie dobrze
Dramat zaczyna sie gdy za kazdym razem psiak jest spanikowany i nic nie da się z tym zrobic
Trzymamay kciuki za poprawe samopoczucia młodej

p.s. pamietaj o smaczkach.. potrafia czynic cuda w połaczeniu z pogłaskaniem, pogadaniem do malucha A żaden sędzia na świecie nie skrytykuje Cie za skarmianie smaczkami psa na ringu

[maria_i_wilk]

Widać, że kolejne złapały bakcyla!

Originally Posted by aneta1

Co do Jadiel i jej zachowania przed ringiem i na ringu to byłam nie mile zaskoczona suczka trochę była wystraszona i kuliła mi ogonek

Co do tych ogonków... to powiem tak - ogon to na pewno dobry barometr psich uczuć. I jak ogon jest podkulony, to pies ocenia sytuację za niebezpieczną... ale dwie rzeczy są ważne. Młody pies się uczy i widać to po Jadiel, że choć boi się i ma do tego prawo (strach to nie jest wynaturzenie, ale naturalna reakcja!), to po pewnym czasie zaczyna się oswajać. I druga sprawa, są miejsca, w znaczeniu teren wyodrębniony dla psa zapachowo lub sytuacyjnie, w których pies nie zachowuje się radośnie czyli ogon ma opuszczony i końcówka też jest opuszczona. I taką sytuacją u nas to jest na przykład zatrzymanie przed światłami przed przejściem przez jezdnię. Pies nie boi się panicznie samochodów, na smyczy zwykle nosi ogon w górze, a po latach nie zmienia się ta pozycja ogona wcale. Powiedziałabym, że ogon w takiej sytuacji sygnalizuje brak radości i nie ma szansy na pojawienie się swobody, bo doszło do ustalenia kompromisu między tym, co pies by zrobił (szybciej by tę sytuację rozwiązał, a nie stał czekając), a tym co może zrobić. Czy to źle? Pies nie panikuje, nie odskakuje na każdy alert, regularne skarmianie smakołykami w tym miejscu nie zmieniło położenia ogona. Ten dyskomfort można zaakceptować, tak samo jak to, że nie cały czas musimy być uśmiechnięci.

Jak zrobić, żeby pies w ogóle mniej się bał lub by krócej trwało oswajanie z sytuacją tak jak udało się Jadiel już za pierwszym razem? I po co w ogóle starać się jakoś z tym poradzić? Można uznać, że przedłużające się "trwanie w panicznym strachu" jest nie tylko wadą w rasie, ale również jest szkodliwe dla psa. To odpowiedź na drugie pytanie. A na pierwsze - są dwa sposoby: 1. wypracować, żeby pies w obecności właściciela czuł się pewniej; 2. częściej wystawiać psa na mniejsze stresy, kończące się przyjemnością (z punktu widzenia psa).
maria i wufi