Voorstellen :D (beetje lang, sorry)

[Dorien]

Hallo, ik ben Dorien, 22 jaar oud en woon samen met mijn vriend in Belgie en we delen ons huis met 2 border collies en 1 kruising Tsjechoslowaakse wolfhond - Zwitserse witte herder. Als kind had ik al een zwak voor border collies en husky's. Alle boeken die er in de bibliotheek over te vinden waren, las ik en als ik ze uit had, bracht ik ze terug om ze vervolgens enkele weken later terug te ontlenen. De droom om ooit een border collie in huis te hebben, ging in vervulling toen ik ging samenwonen met mijn vriend. We haalden een pup in huis en bijna een jaar later, adopteerden we er ook nog eentje uit het asiel.

Na een tijdje begon het te kriebelen om een derde hond in huis te halen. Ik had rond die tijd ook een artikel gelezen over de saarlooswolfhond en deze hond sprak mijn vriend en mij enorm aan maar tegelijk hadden we ook wel wat schrik voor deze hond, die toch niet echt aan iedereen besteed is. Ondertussen neusde ik ook nog wat rond op websites van asielen om te zien wat daar nog allemaal zat en op een dag was er in een asiel in de buurt een kruising husky, een reutje, binnengekomen. We waren wel benieuwd naar deze hond en zijn een kijkje gaan nemen. Het werd ons al snel duidelijk dat er geen huskybloed in deze hond zat maar wat was het dan wel? Een asielmedewerker liep al luid te roepen dat het een onhandelbare hond was, zo'n dinges, een kruising saarloos, niets mee aan te vangen, te veel instinct... In eerste instantie klikte het niet met onze eigen border collie reu maar dat kwam doordat de kennismaking aan de leiband gebeurde en dat dus niet ideaal was. Toch raadde het asiel ons af om deze hond te adopteren omdat we er al twee hadden en er niet echt een klik was tussen beide reuen (wat natuurlijk kwam door de onnatuurlijke situatie aan de leiband). Enigzins teleurgesteld gingen we terug naar huis.

Een week ging voorbij en we kregen de hond niet uit onze kop. Onze hondenschool raadde ons aan om de honden op neutraal terrein kennis te laten maken en we trokken terug naar het asiel. De mensen van het asiel hadden nu wel in de gaten dat we het beste voorhadden met de hond en ze besloten hem een week op proef mee te geven. Na een kennismaking op neutraal terrein en wat gesnauw hier en daar, leek het dan toch goed te gaan. De proefweek verliep best wel spannend en halverwege de week ging het echt de goede kant op. De honden speelden samen! Trots gingen we, na de proefweek, melden aan het asiel dat ze de hond niet terug kregen! En zo kwam Otchum in ons midden!

Maar hoe ben ik te weten gekomen wat voor kruising hij is?
Wel, dat is een tamelijk lang verhaal maar ik zal proberen om het kort te houden

We kregen zijn boekje mee naar huis en daar stonden nog de gegevens in van de vorige eigenaar. Dat deed een belletje rinkelen. Het adres was hetzelfde als dat van een ex-klasgenoot! Ik heb haar toen gemaild en ben zo uiteindelijk bij de fokster terecht gekomen. Een marginale vrouw die beweerde dat ze een echte wolf had zitten en deze haar Zwitserse witte herder liet dekken. Ze beweerde dat dit een nieuw ras was! Een "Tjechische Canadese wolfdog" of iets van die strekking. Al snel werd mij duidelijk dat deze dame enkel geld probeerde te verdienen met de benaming "wolf" (ze verkocht pups voor 600 euro). Ik zag foto's van haar "wolf" op haar website en na er ook enkele andere mensen naar te hebben laten kijken, was het duidelijk dat dit geen wolf was maar een Tsjech of misschien nog een kruising. Het feit dat ze in de benaming van haar "ras" ook "Tjechische" gebruikte, duidde er ook wel op dat de wolf in kwestie eigenlijk een Tsjech was.

Een hele tijd later stuit ik op een advertentie waarin madam van haar honden afwil. Geen tijd meer, mogelijk een verhuis, ze moeten weg en snel! Ik mail haar om hulp te bieden maar krijg nooit antwoord. Een tijdje later krijg ik een mail van iemand die er ook mee bezig was om contact te zoeken met deze vrouw waarin stond dat madam gewoon verhuisd was en de honden had achtergelaten De "wolf" en een Alaskan Malamute kruising (mogelijk een dochter van de "wolf") hebben ze kunnen vangen en zijn naar een asiel gebracht, de Zwitserse witte herder is gevlucht en denk ik nog steeds niet gevonden. En nu komt het...
De hond in dit topic http://www.wolfdog.org/forum/showthread.php?t=11628 is dus de vader van onze Otchum. Gelukkig heeft hij een nieuwe thuis gevonden! Eentje waar hij niet in een vuil kot moet zitten en enkel goed is om geld op te brengen.

Onze Otchum mag dan wel een kruising zijn, veel heeft hij niet geerfd van mams. Qua karakter is hij een echte Tsjech! Het arme beestje heeft ook al erg veel meegemaakt! Zijn levensloop heb ik kunnen samenstellen door de verhalen van de fokster, het asiel en mijn klasgenoot.

*26-01-08: Otchum wordt geboren in een vuile werpkist samen met ongeveer 8 of 9 andere puppies.

*Wanneer Otchum 9 weken oud is, heeft hij nog steeds geen baasje gevonden, blijkbaar werkt de term "wolf" niet zo goed meer. Fokster besluit dan maar om Otchum naar een puppywinkel te doen. Met deze winkel heb ik ook contact gehad en ook zij beweren dat het een kruising is met een echt wolf!

*Iemand koopt Otchum daar maar besluit na enkele weken dat de hond om een of andere reden niet goed genoeg meer is en hij wordt teruggebracht naar de winkel

*Nog een tijdje later komt er een nieuw baasje op de proppen (de moeder van mijn klasgenoot). Ze koopt hem, ondertussen was hij al 6 maanden oud. Otchum blijkt een hele goede hond te zijn voor die moeder, haar dochter en kleinzoontje maar heeft het niet zo op mannen. Ook jankt hij 's nachts de boel bij elkaar, niet zo leuk als je in een rijtjeshuis woont. Zij beweren dat Otchum agressief was en mannen beet. Hij zou zelfs naar een kind gebeten hebben. Enkeltje asiel dus...

*Otchum is 8 maand en wordt geadopteerd door een meisje dat samen met haar moeder op een appartement woont. De moeder moet niets van de hond weten en blijkbaar voelde hij dat aan. Hij zou zich agressief hebben opgesteld tegenover de moeder. Terug naar het asiel ermee...

*Otchum is 9 maand en eindelijk komt het geluk hem tegemoet. Hij mag bij ons komen wonen!

Van de agressie waarvan meermaals sprake is, hebben wij nog niets gemerkt. Wel is het zo dat hij een keer op een feestje bij mijn schoonmoeder, een keer gehapt heeft naar bepaalde mensen. Het was er erg druk en waarschijnlijk had hij op dat moment veel stress. Deze mensen waren aan het spelen met onze borders en op die momenten hapte (hij heeft NIET gebeten) en jankte hij. Volgens ons wilde hij op dat moment zeggen dat hij er genoeg van had. We hebben dus ook maar besloten om hem geen feestjes meer te laten meemaken. En janken, tja, dat deed hij hier in het begin ook maar met veel moeite hebben we het er bijna helemaal uitgekregen. Hij jankt een vijftal minuutjes als hij in zijn bench zit als we gaan slapen en eigenlijk is het meer jammeren, niet echt janken. Blaffen hebben we hem overigens ook nog nooit horen doen. Hij heeft er nog wel wat moeite mee als zijn maatje, onze borderreu, met ons mee mag en hij thuis moet blijven maar dat komt ook wel goed! Verder pikt hij ook alles wat los en vast zit en hij zal niets doen voor niets (je zou wel gek zijn ook, waarom gaan zitten als het niets opleverd??? ) maar dat vinden we wel grappig! Oh ja, dat was ook nog een reden van afstand: hij breekt benches af! Ondanks de waarschuwing die we al hadden, heeft hij hier ook nog eens twee ijzeren benches en een plastic autobench gemold. Nu heeft hij een extra stevige bench voor binnen en een aluminium autobench (de lijst met gesneuvelde voorwerpen is trouwens nog veel langer maar dat zal ik jullie besparen )

De kans is groot dat we in de toekomst een echte Tsjechenpup in huis halen. Ik vind Otchum en zijn karakter helemaal geweldig! Ik vind het fantastisch dat hij toch net dat ietsje meer wolf is dan de doorsnee hond. Hoe hij op wandelingen ervoor zorgt dat er niemand van de roedel afdwaalt is geweldig!

Hier nog enkele foto's van onze woeffers:

Van boven naar onder: Rocco, Otchum en Gillian:


In de sneeuw:


Otchum die het slachtoffer wordt van de brutale borders :


"Zwemmen":


Natte hond:


Mooi koppie:


Zo, dat was het dan. Pfieuw, sorry voor het lange verhaal maar ik geraak altijd zo op dreef als ik over Otchum vertel Ik kan er maar niet met m'n verstand bij wat dat arme beest allemaal is overkomen dus ben ook iedere keer weer opgelucht dat ik het van me af kan schrijven