Dlugoletni hodowcy i doswiadczeni wlasciciele....
 

To OT - ale spoko. Zaraz go wydzielimy... Bo temat ciekawy i bedzie wazny dla pozniejszej dzialalnosci klubu... ;)

A ja nadal twierdze, ze sam wlasciciel moze byc bardziej doswiadczony od hodowcy.... Bo co rozni "zaledwie wlasciciela" od "Pana Hodowcy"? Jedynie to, ze ten drugi mial juz szczeniaki... :rock_3 Oczywiscie zgodze sie, ze hodowca moze miec praktyczne doswiadczenie, bo jednak te szczeniaki odchowal. Ale nie oznacza to jednoczesniej, ze ma WIEDZE o rasie i tym co robi.

Rozmnazac psy moze kazdy.... robi to polowa rolnikow na wioskach. Potrzebujesz psa i suke i ... wczesniej czy pozniej sie uda... ;) Nie potrzeba do tego wiedzy tajemnej... :lol:

A czym jest WIEDZA?
Wiedza to znajomosc genetyki, zasad hodowli i "trendow". Wiedza o chorobach, ich dziedzicznosci i charakterystykach linii. Znajomosc psow - nie internetowa, z obrazkow, ale z zycia codziennego. Ze spotkan, wystaw, bonitacji.
Wiedza to znajomosc wzorca i swiadomosc, co jest wada a co zaleta. Wiedza na czym polega selekcja i jak pozbywac sie wad poprzez odpowiedni dobor par hodowlanych.
Wiedza to kontakty z klubami, hodowcami i wlascicielami - wiedza, kto jest kim i co robi. Do kogo sie zwrocic w danej sprawie.
Wiedza to znajomosc psiej psychiki, ktora zdobywa sie nie proporcjonalnie do ilosci posiadanych psow, ale do tego CO sie z tym psem robi.

Wiedza to cos czego nie zdobywa sie z wiekiem (wraz z latami posiadania wilczaka), ale praca... Jedynie aktywny wlasciciel (hodowca) zdobywa wiedze - jedynie biorac czynny udzial...
I dlatego mamy (nie tylko w Polsce) aktywnych wlascicieli, ktorzy WIEDZA przywyzszaja nawet dlugoletnich hodowcow.
(pozniej sprawdza sie to tez w hodowli - widac mlode hodowle, ktore swoimi osiagnieciami (miotami) boja na glowe te "z dlugoletnim dorobkiem"... 8))

To moje zdanie - znam hodowcow, ktorzy hoduja, a nie widza praktycznie nic i widac to z kazdej wypowiedzi. Znam tez "jedynie wlascicieli", ktorzy az zaskakuja posiadanymi informacjami o wilczakach.... :p

Ale sama wiedza to nie wszystko... Można ją mieć ale nie umieć wykorzystać :) Poza wiedzą potrzeba jeszcze "smykałki"... bo sama teoria to dopiero dobra podstawa... Poza tym ilu hodowców tyle wizji wilczaka idealnego... najważniejsze, żeby był jak najbliższy wzorca.

Racja... A tu do listy trzeba dolozyc jeszcze MASE szczescia....

Nie zmienia to faktu, ze mozna byc dlugoletnim hodowca i nie miec ani wiedzy, ani "smykalki", ani szczescia.... :lol:

A ja jeszcze bym dodała do listy pobudki kierujące hodowcami... A jak wiadomo te bywją różne... Od chęci rozmnożenia swojej suni, żeby miała szczeniaczki po ambitne plany rozwoju i doskonalenia rasy oraz wiele, wiele innych po drodze... A tak naprawdę od tych pobudek zależy czy ktoś chce tę wiedzę w ogóle zdobywać i pogłębiać czy nie...

Zdobywać i pogłębiać jak najbardziej ale jeszcze jednym ważnym czynnikiem jest to czy będzie chciał się tą wiedzą dzielić z innimi.

Dla mnie dzielenie ludzi na "Hodowcow, ktorzy mieli mioty/duzo miotow" i "Hodowcow bez miotow oraz zwyklych wlascicieli" i zakladanie, ze ta druga grupa na niczym sie nie zna jest duzym bledem.
Osobiscie znam pare hodowli - tym razem kocich. Ilosc miotow bynajmniej nie swiadczy ani o zaangazowaniu w hodowle, ani o wiedzy. Hodowla z najwieksza iloscia miotow jest dla mnie tylko bezmyslna fabryczka, a ta z najmniejsza - hodowca przez duze H. Poza tym czesto sie zdarza, ze wlasciciel kota wie o rasie wiecej, niz hodowca, od ktorego ma futrzaka.
(To tylko przyklad, wiec prosze nie szukac odniesien w wilczakach.)

Przy takim podejsciu jakie ostatnio da sie zaobserwowac na WD i nie tylko, zakladam, ze coraz mniej osob bedzie sie chcialo dzielic swoja wiedza z innymi.

Sssmoku bo to chyba nie jest dobre, żeby wpierw zdobywać wiedzę teoretyczną, patrzeć, pytać a potem decydować się na miot... Może lepiej robić odwrotnie ;-)

Jeśli chodzi o wiedzę na temat zwierzat, na temat hodowli itd nie ma to znaczenia czy dana osoba ma 20 miotów czy nie miała żadnego. Bo kazdy ma swój pomysł na zycie i jeden rozmnaża inny hoduje, a jeszcze inny jest pasjonatem. Ktoś kto ma długoletnie doświadczenie wcale nie musi mieć odpowiedniej wiedzy bo poprostu jej nie przyswaja i potem nie wie nawet jak sie taką wiedzą ma podzielić. To jest pewnego rodzaju abstrakcja i nie dotyczy nikogo ze srodowiska. zarówno własciciel moze być pasjonatem jak i hodowca tak samo jak moze nim nie być.

Wiadomo też, ze w każdej dziedzinie są pewne tajniki tajemne, których się nie ujawnia i nalezy do takich wniosków dochodzić czasem latami, a czasem miesiącami. To wąłśnie zalezy na jakim poziomie ktoś chce przyswajać swoją wiedzę i czy robi to dobrze.
Bo zawsze można powielać złe schematy.

Zgadza sie można robić odwrotnie, ale wtedy nalezy zadać sobie pytanie jaki mamy cel i jakie jest nasze zamierzenie. ? Co w ten sposób chcemy osiągnąć. ?

Ja jestem typowym praktykiem i nigdy nie przyswajam wiedzy teoretycznej bo ma się ona nijak do tej praktycznej. Wszystko w miarę upływu czasu ulega weryfikacji i człowiek uczy się całe życie, a umierając dochodzi do wniosku, ze i tak w zasadzie nic nie wie.
Z biegiem czasu zmieniają sie schematy i modele, zmienia się psychika i predyspozycje. To wszystko zalezy w jakim kierunku sie ewoluuje.

Najpierw wypadaloby wiedziec co sie chce praktykowac, a nie testowac na zywych stworzeniach.

Owszem, ale od czegos nalezy zaczac. Zaczynajac nie majac ZADNYCH podstaw teoretycznych, bedziemy wiedziec tylko o wybranych zagadnieniach obserwowanych obecnie, a to moze spowodowac duze prawdopodobienstwo bledu.