Leki wyciszające

[Gaga]

Dlatego pozwoliłam sobie poprosić o doprecyzowanie Twojego "od czasu, do czasu" Aby nie brzmiało, że ot tak, podajemy psu jakieś leki Medycyna i jej osiągnięcia służą dla poprawy zdrowia i nie można tego traktować jako zła wcielonego. Nie mniej jednak, w dobie dostępności internetowej - warto dobrze sprawdzać (i oczywiście dopytywać)
Wiesz, 7 lat temu o faszerowaniu lękliwych wilczaków na wystawach słyszeliśmy tylko w kontekście Włoch. A dzisiaj, zgodnie z teorią mickiewiczowską ("Pawiem narodów byłaś i papugą") - kopiujemy bezmyślnie owe "rozwiązania" i pełzającego za strachu psa, zaliczającego kolejne dyskwy, zaczynamy stawiać na nogi prochami. No zgroza! Bo w imię czego?

[Galicja]

Originally Posted by Gaga

No zgroza! Bo w imię czego?

Własnego dowarościowania że ma się Championa

[Gaga]

Originally Posted by Galicja

Własnego dowarościowania że ma się Championa

No właśnie, i narzuca się:
"-A pies?
-A pies Ci mordę lizał"
(to nie do Ciebie złociutka)

[Predator]

Gaga wiem, że chcesz dobrze... ale pomijając takie sytuacje o których pisałaś (chore wystawy itp) to uwierz mi, czasami zdarzają się w życiu sytuacje w których KAŻDY wybór jest złym wyborem...albo inaczej pisząc mniejszym złem. Ja niestety właśnie teraz stanąłem przed takim dylematem Ja naprawdę nie jestem z tych dla których jak to napisałaś "lepiej podać lek psu, niż ćwiczyć" więc uważam, że "oburzanie/piętnowanie" każdego podobnego tematu doprowadzi tylko do tego, że ludzie nie będą pisali o problemach a zaczną stosować inne drastyczniejsze rozwiązania...

Pozdrawiam

[Gaga]

Nie zgodzę się, wspomniałam wyraźnie, że ten problem przerabiałam, zresztą dwukrotnie i o sporej sile natężenia. Nie teoretyzuję, mówię na podstawie doświadczeń. Szantaż w postaci słów, że ktoś sięgnie po drastyczniejsze środki, do mnie nie trafia. Jeśli ktoś miałby tak małą wiedzę i przede wszystkim brak chęci rozwiązania problemu-należy zadać pytanie-po diabła mu pies i dlaczego wcześniej nie zgłębił tematu.
Nie pisz mi, że znikną tematy o doświadczeniach, bo podczas okresu 'burzy i naporu' Cheya dzieliłam się swymi 'wpadkami' dość porządnie. I dopóki kilku oszołomów nie zaczęło wykorzystywać na innych forach tu przeczytanych 'wynurzeń' aby oczerniać i ludzi i psy - zawsze taka wymiana przynosiła jakieś rozwiązania (vide: sposoby Mandżurka). To nie jest wstyd, ani porażka życiowa, że chwilowo dajemy się pokonać problemowi. Jak dotąd nawet wilczakowe hardcore'y oswoiły zostawanie w domu, choć my-właściciele nadal mamy w pamięci te potężnie stresujące czasy. Więc się da, ale jak pisał m.in. Jaskier-są wzloty i upadki, ale trzeba być konsekwentnym (coś podobno deklarowałeś w tej dziedzinie?)
Ja osobiście buntuję się przeciwko metodom, które (IMO) są nieetyczne i idą na skróty, często kosztem psa.
Ale to moje osobiste, prywatne stanowisko.

[Trustno1]

Praca pracą, wiadomo, że jest bardzo ważna, ale są przypadki, w których praca na niewiele się zdaje. Nie mówię tu o lęku separacyjnym, przy którym praca pewnie ma duże szanse rozwiązania problemu, ale o sytuacjach, w których zwierzę jest niebezpieczne dla siebie samego i otoczenia z powodu niedającego się opanować ataku histerii. Przerabiałam to ze swoim psem przez 14 lat jej życia (no, problemy zaczęły się jak miała około roku i skończyły niemalże gdzieś rok przed jej odejściem, bo już była głucha na tyle, że nie słyszała burz na 4 godziny przed ich pojawieniem się na horyzoncie - więc przez 12 lat) i naprawdę trudno mówić o pracy z psem, gdy potrafiła nawiać ze spaceru, choć był dziki upał i nic nie zwiastowało, że za kilka godzin będzie grzmiało. I pół biedy było póki nawiewała ze spacerów i chowała się do budy - potem zaczęły się histeryczne próby wydostania się z kojca, łącznie z wyrywaniem pazurami dziur w siatce ogrodzeniowej (takiej metalowej), wyrypaniem dziury w drzwiach ze sklejki i podarciem łapami futryny z litego drewna. To bywał amok nie do opanowania i często nie do przewidzenia - także nie bardzo wiem po dziś dzień jak mogłam z nią pracować. Tyle, że udało mi się wypracować to, że byłam w stanie zatrzymać ją w miejscu na kilkanaście sekund komendą, gdy dawała dyla i dogonić ją, zapiąć smycz i odprowadzić bezpiecznie do domu.
Także praca pracą, ale kiedy są naprawdę fobie, które tak działają na psa - znęcaniem się nad zwierzęciem jest nie podanie mu leków. Zwłaszcza, że o ile przy lęku separacyjnym mogę do domu wrócić (teoretycznie przynajmniej), to przy burzy np., albo fajerwerkach albo strzałach - nie mam na to żadnego wpływu. Wtedy trzeba zwierzęciu pomóc.

Ja stosowałam przez kilka lat, za poleceniem weta zwykłe ludzkie tabletki uspokajające - te ziołowe (i tak się nazywają - ziołowe tabletki uspokajające). Owszem, zamulały psa, ale na krótki czas i pomagały spokojnie i normalnie przetrwać burzę, czy sylwestra, bez dygotu, dyszenia, kaleczenia się i wciskania w najciemniejsze kąty.

[Gaga]

Trustno1: Nie było mowy o lękach typu grzmoty, poza tym zaznaczyłam, że nie wyrzucam medycyny do kosza. No i jak zaznaczyłaś-uspokajałaś dziewczynę w ścisłej współpracy z lekarzem.


Predator-szukam tego kozaka z kwietnia
Młody ma ile? 7? 8 miesięcy? Czyli dopiero zacznie pokazywać, co wilczak ma za uszami, co wtedy? Seria tabletek jak u emerytów? Rano, południe i wieczorem?

Jeśli stajesz przed tak dramatycznym wyborem 'mniejszego zła' w sytuacji, hmmm...baaardzo typowej dla właściciela wilczaka, to co będzie dalej?

Podpowiem: kontrola własnych emocji-bardzo duża ich świadomość i potężna dyscyplina wobec siebie samego. Było o tym w poprzednich postach (choć nie wprost). Dopuszczenie możliwości, że to my popełniamy błędy. Plan naprawienia tych błędów. Cierpliwość, pokora i wykorzystanie tego, że to ludzie są inteligentniejsi od psa. Wszystkie zostające dzisiaj normalnie wilczaki są dowodem, że to daje rezultat.
Ale to Twój wybór, czy chcesz wyważać otwarte drzwi.
Na szczęście można mieć odmienne zdania i żadnymi konsekwencjami to nie grozi

PS(y)1:

Originally Posted by Predator

Cytat:
Napisał Gaga
Nie pisz mi, że znikną tematy o doświadczeniach

Heh stare nie znikną... tylko nowe przestaną się pojawiać

Dam dobry przykład Zbieram się do założenia tematu o starzeniu się wilczaka (dla Makoty: psa). Niestety nie mamy specjalnie jedynaków w podobnym wieku, więc mam kłopot z wymianą doświadczeń. Ale może...? I jestem świadoma, że paru oszołomów puści w świat informację, że coś z moim psem nie tak, bo starzeje się w tym wieku. Ale wiesz co? Mam to gdzieś, pomysły 'z boku' mogą być bezcenne i to jest ta wartość Jak się zbiorę, napiszę

[Predator]

Originally Posted by Gaga

Szantaż w postaci słów, że ktoś sięgnie po drastyczniejsze środki, do mnie nie trafia.

Gaga przecież to nie szantaż a jedna z wielu możliwości.

Originally Posted by Gaga

Nie pisz mi, że znikną tematy o doświadczeniach

Heh stare nie znikną... tylko nowe przestaną się pojawiać

Originally Posted by Gaga

To nie jest wstyd, ani porażka życiowa, że chwilowo dajemy się pokonać problemowi. Jak dotąd nawet wilczakowe hardcore'y oswoiły zostawanie w domu, choć my-właściciele nadal mamy w pamięci te potężnie stresujące czasy. Więc się da, ale jak pisał m.in. Jaskier-są wzloty i upadki ale trzeba być konsekwentnym (coś podobno deklarowałeś w tej dziedzinie?)

Nie wiem co Ty uważasz ale ja nie czuję żebym poprzez stosowanie innych rozwiązań został pokonany... za to napewno takim bym się czuł gdybym powiedział a "mam to w ekhm - oddaje hodowcy/zostawiam w lesie/wpuszczam pod auto ". Natomiast co do konsekwencji to jest tak dokładnie jak kiedyś pisałem - nic się nie zmieniło i nie zmieni.

Originally Posted by Gaga

Ja osobiście buntuję się przeciwko metodom, które (IMO) są nieetyczne i idą na skróty, często kosztem psa.

Gaga teoria teorią praktyka praktyką a czas czasem Jak rozumiem wyciszanie ludzi lekami też jest nieetyczne... A uwierz mi kosztem psa to dopiero by było w niektórych przypadkach... Natomiast zapewne zgadzamy się co do jednego -> głupim rozwiązaniem jest stosowanie tej metody tylko dlatego, że ktoś się leni czy chce mieć "szybkie" wyniki bez wkładu wysiłku.

Pozdrawiam