Waarom Torak geen Doerak kon worden

[nanouk]

Bericht geschreven door mijn moeder:

Nanouk vertelde ons over Doerak, een twh die herplaats moest worden. Ze vertelde beknopt wat het probleem was en na een telefoongesprek met Stefanie vertelde ze meer over hoe de hond gehouden was. We hebben overleg gehad met onze twee volwassen zonen en besloten om een eerste indruk te krijgen door te gaan kijken.

Hij was tijdelijk herplaats bij Yvonne.

We hebben weer (familie)overleg gehad, ook met stefanie en besloten Doerak ons vertrouwen te geven, al zou het zeker geen makkelijke weg worden. We hebben de mogelijkheden besproken, ook wat het aan inzet zou gaan kosten en dat consequent gedrag eerste vereiste zou zijn. We zijn er met zijn allen voor gegaan.

Onze eerste indruk van Doerak was dominant, aggressief gedrag naar alle honden, omgevingsonzeker en hij kon bv niet eens aan de lijn meelopen.

De eerste week hebben we alleen gewandeld, buiten een wild beest aan de lijn, hij wilde vooroplopen, links, rechts, overal werd op gereageerd; de postbode, iemand die bramen plukte, mijn zoon maakte zelfs mee dat er naar een kikker werd gegromd. We hebben dit opgevangen door te blijven staan, omdraaien en de andere kant oplopen. Elke keer wegdraaien van dat wat de spanning gaf. Bij aggressief gedrag negeerden we dat, liepen ervan weg of maakten een praatje met de eigenaar van de andere hond tot er weer rust was.

Iedere ochtend anderhalf uur wandelen, vele korte wandelingen in het westerpark en ook gingen we 1 keer per dag fietsen, dit vind hij heerlijk. Ook merkten we dat er weer wat haartjes op zijn eeltplekken teruggroeiden.

Het meelopen aan de riem ging steeds beter en in de tweede week hebben we wat vrije momenten in gebracht aan een lange lijn. Doerak pikt snel dingen op, maar heeft duidelijk wel een eigen wil. Dan gaapt hij, krabt zich eens of draait zijn kont naar je toe.

In week 3 merken we dat er vooruitgang was in het gedrag naar andere honden. Hij reageerde tijdens zijn uitbarsting op een commando en ging zitten.
We hebben hem meegenomen naar het strand, wat hij heerlijk vond.

We leerden Doerak langzaam dingen erbij: zit, blijf en kom voor. Aan het eind van die derde week moesten wij voor ons werk 4 dagen weg. De jongens wisten wat ze moesten doen en het is allemaal prima gedaan. Toen we thuis kwamen was Doerak blij en begroette ons onderdanig, eindelijk zonder opspringen.

Dit was zo positief dat we het vertrouwen hadden hem ook even los te laten, hij volgde los best goed. Doerak wist dat hij hier nu echt hoorde.

Deel van het thuis worden was wel dat er af en toe wat tegenstribbel gegrom voorkwam als er commando's werden gegeven. Op dit gedrag reageerden we consequent en met een passende correctie. Doerak reageerde daar ook goed op en het grommen hield op. Hij ging beter met andere honden om, werd socialer en minder onzeker en we besloten Doerak ook aan de kleinkinderen voor te stellen tijdens een wandeling.

Naarmate de tijd verstreek veranderde het gedrag plots: hij blokte mijn jongste zoon zonder duidelijk aangeefbare reden, aggressief, haren omhoog, tanden ontbloot en zijn lip compleet opgetrokken. Mijn jongste zoon wilde deze confrontatie niet aan. Na overleg besloten we dat hij Doerak even zou negeren. We pakten de draad verder op. Ondanks dat hij Doerak negeerde, bleef hij brommen zodra hij in de buurt kwam.

Toen mijn andere zoon op een avond thuis kwam, werd hij begroet met gegrom en opgetrokken lip. Hij heeft zich weggedraaid, is weggelopen en heeft hem voorgeroepen, laten zitten en tot rust laten komen. Om hem af te leiden daarna nog leuk bezig geweest met de hond met koekjes. Ook toen begon Doerak te grommen.

We hebben als gezin hierover gesproken en geconcludeert dat mijn oudste zoon goed gehandeld had, dat mijn jongste zoon Doerak verder zou negeren en dit gedrag niet acceptabel is.

De volgende ochtend stond Doerak beneden aan de trap grommend te wachten. Mijn oudste zoon mocht de trap niet af! Omdat het gedrag zich voortzette en mijn beide zoons nu begromd werden wilden wij een verdere escalatie vermijden.

Zoals afgesproken heb ik Stefanie gebeld die me vroeg: "Ja wat nu!?" Ik heb gezegd dat dat haar verantwoordelijkheid is, dit gedrag is onacceptabel. Doerak accepteert niet dat hij laag in rang staat, wil graag de baas zijn en zal zijn tanden gebruiken om een hogere positie te verkrijgen als hij weerstand krijgt.

Doerak heeft het in zich om een leuke hond te zijn, zoals mijn man zegt een tophond qua lichaamsbouw en uitstraling, helaas hebben de laatste jaren hem gevormd tot wat hij nu is. In ons gezin is het niet mogelijk hem tot een leuke huishond om te vormen.
We gunnen Doerak zeker een gouden mand, maar denken dat hij deze niet zal vinden in een gezin met meerdere mensen.