CSV w ogrodzie - trening

[Adam SObolewski]

Witam wszystkich i pozdrawiam

Czytam z wielkim zainteresowaniem na temat szkolenia psów, bo od jakiś dwóch
lat to dla mnie stała się pasją i wielkie zainteresowanie.
Po dwóch latach w miarę intensywnego ćwiczenia z CzW dochodzę do wniosku, że
aby wyszkolić psa potrzebna jest po prostu cierpliwość i konsekwencja.
Każdego psa można nauczyć podstaw, jednego szybciej drugiego dłużej ale
rezultat końcowy jest bardzo podobny. CzW pod tym względem idzie naprawdę
zdecydowanie do przodu o wiele więcej można zrobić z tym psem ale po kolei:
1. każdy pies zrobi podstawy i to bezwzględnie, problem powstaje żeby nasz
pupil chciał wykonywać komędy z miłością w oczach i z merdającym ogonem a
nie ze strachu do swego pańcia. Moim zdaniem jest to bardzo trudne u CzW ale
nie możliwe, trzeba obserwować, nagradzać za dobrze wykonane zadania i
korygować złe, zdecydowanie ale cały czas z matczyną miłością.
2. trzeba naszego psa zrozumieć, dlatego przepraszam ale słowo
"przechytrzyć" czy przekonaj swojego psa, ze jesteś mądrzejszy od niego, a
zrobi dla ciebie wszystko" troszeczkę mi nie pasują, dlatego, że my jesteśmy
przewodnikami naszych czworonogów, a w stadzie jesteśmy i jeśli chcemy
czegoś dokonać musimy być ALFA a mądry przewodnik wie czego potrzebuje jego
stado, wie kiedy się postawić i pokazać kły a nawet kiedy je użyć a kiedy
przyjacielsko zamerdać ogonem i polizać po pysku - to moi drodzy nasze
zadanie.
3. pamiętajcie aby poznać psa to my jako bardziej rozwinięci musimy zejść na
poziom naszych przyjaciół psów bo odwrotnie chyba będzie nie możliwe, mówię
tu generalnie a nie o odosobnionych przypadkach kiedy te relacje są zupełnie
odwrotne.
4. Zgadzam się że każdy pies jest indywidualistą i chodzi swoimi ścieżkami,
ale zastanówmy się czy sami w pewien sposób się do tego nie przyczyniliśmy
się. Natomiast każda rasa ma swoje predyspozycje, które są uwarunkowane
genetycznie i tylko pozostaje nam je rozwijać, bo po co np. uczyć CzW
zaganiania stada owiec. CzW jest stworzony do tropienia, pogoni to są jego
pasje.
Natomiast pasje czy geny nie powinny mieć moim zdaniem znaczenia przy
nauczeni psa podstaw posłuszeństwa, pozostaje tylko kwestia tego, że jeden
pies zrobi to szybciej a drugi potrzebuje na opanowanie i utrwalenie trochę
więcej czasu. Potrzeba nam tylko konsekwencji, wytrwałości i zrozumienia.

Przepraszam, że zaczynam się powtarzać ale zawsze lepiej mi szło mówienie
niż pisanie.

Jak chodzi o Fany i wszystkie nowe wilczaki to szczerze Wam zazdroszczę bo
ze względu na charakter waszych psów nie musicie ich socjalizować w stosunku
do ludzi a ja jeszcze nad tym pracuję, nie poświęcam obecnie tyle czasu co
przedtem, na pewno z Garusiem bylibyśmy do przodu a może w ogóle nie
podjęlibyśmy tresury.
Tratatata, chciałem napisać o tresurze nowych wilczków, proszę do nich
podchodzić całkiem zwyczajnie - standardowo, z zaznaczeniem że wilki
psychicznie osiagają dojżałość dopiero w trzecim roku życia a do tego czasu
traktować je trzeba prawie jak szczeniaki, czyli dużo zabawy, nagradzania
mniej ostrego karcenia i znowu się powtórzę o konsekwencji i wytrwałości.


Pozdrawiam Adam