een andere kant van de tjech

[Manishdra]

Vaak lees je verhalen over dominante tjechen, weglopen, slopen en andere ongein, maar minder vaak de andere kant; Anuki heeft mij het afgelopen half jaar een "gevoeligere" kant van zichzelf laten zien. Niet alleen dus de eigenwijze, half luisterende, niet snel onder de indruk zijde tjech.

Afgelopen mei hebben wij Wolfje onze Hollandse herder reu laten inslapen. Zoals sommigen wellicht wisten had hij last van "onvoorspelbare" angst agressie. Het klinkt wellicht wat vreemd, maar hij kon in bepaalde situaties (ogenschijnlijk) plotseling agressief reageren. Wij hebben hem ondanks dieptepunten toch aangehouden, maar wisten dat er een keer een moment zou komen dat wij er een punt achter moesten zetten. Wolfjes gedrag werd langzaam steeds erger, waardoor is onbekend, maar toen ik (en ik was al de enige) een gewonde poot niet meer kon verzorgen was het voor mij klaar. Natuurlijk speelde ook mee dat we een baby in huis hadden, maar dat was niet de uiteindelijke reden. Na flink wat moeite om hem de prikjes te geven zonder de DA op te eten, is hij vredig ingeslapen. Hij is uiteindelijk 7 geworden.

Maar toen was Anuki, die haar hele leven samen met Wolf was, alleen. We merkten dat ze hem miste en gingen kijken naar een maatje voor haar (we werkten beide 4 dagen en wilden niet dat ze dan de hele dag alleen moest zijn). Uiteindelijk vonden we een X tervurense herder, leuke hond, maar ondanks dat ons was gezegd dat hij goed overweg kon met kinderen bleek hij te grommen naar Alexandra. Dit hebben we uiteraard gecorrigeerd en hem ook de tijd gegeven zich te settelen. Maar het werd alleen maar erger en dus hebben we hem teruggebracht naar zijn voormalige eigenaren. We hadden immers 2 voorwaarden: om kunnen gaan met Anuki en Alexandra.

Vervolgens kwamen mij ouders met het voorstel hun Duitse herder teef erbij te nemen. Zij had wel eens hier gelogeerd en kon goed overweg met de kleine en Anuki. Dat vonden we wel een goed idee.

Helaas bleek het toch anders te lopen. Want Anuki kon niet goed met haar overweg. Nee, geen dominantie, zoals je wellicht zou verwachten. Anuki is uit zichzelf een onderdanige hond. Ze had aan Wolfje een zeer duidelijke ranghogere, maar zelfs bij ons en andere honden is ze eigenlijk nooit de machtstrijd aangegaan. De duitse herder is eigenlijk ook nooit bezig geweest met rangorde, maar wat bleek nou, had geen verstand van hondengedrag, ze is waarschijnlijk nooit gesocialiseerd. Als ze vrolijk was dartelde ze rond en intimideerde Anuki keer op keer. Niet met deze intentie, niet hard, maar als een spelletje, maar Anuki raakte daardoor zo erg onder de indruk, dat ze niet meer alleen met haar het weiland op durfde. Het vervelende was, dat die hond zich ook nauwelijks liet corrigeren. Uiteindelijk is het ons wel gelukt (je wil niet weten hoe), maar toen was denk ik de meeste schade al gedaan. Anuki wilde eigenlijk weinig van haar weten.

De kennel waar zij al 3,5 jaar zonder problemen in zat, was haar te klein geworden en zodra ze dus met de Duitse herder in de kennel zat, ging ze op zoek naar uitgangen en volhardend als ze was, vond ze die. En hadden wij het ene ontsnappingsgat gedicht, dan vond ze wel weer een andere. En ze heeft zich in echt onmogelijke hoeken weten te wringen daarvoor. Daarnaast kregen we haar met steeds meer moeite in de kennel. Je merkte aan alles dat ze gewoon niet gelukkig was. Als ze ontsnapte, dan ging ze niet zoals vroeger lekker op onderzoek uit. Nee, ze ging naar de (nieuwe ) voordeur en ging daar gewoon zolang krabben totdat wij het hoorden, of voor de deur/ op het erf liggen. Op gegeven moment heeft ze 2 nachten bij ons in huis geslapen (los) zonder wat te slopen en pas naar boven te komen als ze dochterlief bij ons in bed hoorde spelen. Daarna hadden wij de kennel echt tjech proof, maar dat maakte haar echt niet gelukkiger. Als je op het erf bezig was, plakte ze aan je been. Even op onderzoek gaan zat er niet meer in. In huis ging ze liggen en af en toe spring je verschrikt op omdat je denkt dat ze weggelopen is en ligt ze in een hoekje te slapen.

Nu hebben we de duitse herder weer terug gebracht naar mijn ouders en is Anuki zichzelf weer, nouja, ze is aanhankelijker naar ons geworden. Maar ze gaat weer op onderzoek uit, wil ook weer de kennel in (tot zover "willen" uiteraard). Maar ik had nooit gedacht dat een hond depressief zou kunnen worden. Dat ze ontsnapte uit de kennel was 1 ding, maar vervolgens proberen met alle mogelijkheden in huis te komen ipv op onderzoek uit te gaan, was toch wel ontroerend. Ze wilde niet alleen zijn, maar bij ons; mensen.

We kunnen haar ook nu in haar eentje houden aangezien ik werkeloos ben geworden en ook een tijdje thuis zal blijven (2e op komst en mooie betaalde moederschapsregelingen vanuit Duitsland) En hebben we ook besloten geen herplaatsers meer te nemen omdat ook wij blijkbaar toch moeite hebben met honden die we niet zelf hebben kunnen vormen. Dat had ik zelf nooit gedacht. Als, dan komt er ooit een pupje bij.

Het is een lang verhaal geworden. Maar ik wilde ook deze kant van onze tjech (zeg express niet "de" tjech) met jullie delen. Onze band met Anuki is een stuk sterker geworden. Ookal heeft ze haar oude streken weer terug. Maar dat maakt haar toch een beetje de tjech die ze is.

[Wilko]

Poeh, wat een verhaal!

Ik herken er wel stukjes van.

(Dit klinkt misschien minder positief dan ik het bedoel Wel fijn voor Anuki dat je de komende tijd meer thuis zult zijn.

Wij zijn nu pas een jaar met een TSW gezegend, en ondanks dat ik heel blij ben met onze Styx, kan ze ook niet goed tegen 's nachts alleen zijn. Dat we het afgelopen halve jaar beiden thuis zijn geweest heeft daarbij zeker niet geholpen. Het werd echter pas problematisch nadat we de afgelopen tijd drie weken in Tsjechië zijn geweest, waar Styx oftewel op de kamer of in de keuken naast de kamer (met een dun plastik opvouw-schuifdeurtje er tussen) in haar bench sliep.

Ik slaap nu al drie weken beneden op een matje in mijn slaapzak, i.p.v. boven lekker in bed. Weliswaar ben ik elke dag bewust een stukje verder weg van de bench gaan liggen, en de afgelopen dagen zelfs al op de gang. Helaas was het na 1 nacht waarbij ik boven sliep en zij beneden helemaal rustig de nacht doorbracht meteen weer gedaan met de nachtrust. Vanwege klachten van de buren is haar uit laten jammeren helaas geen optie meer, dus dan maar op deze manier.

Je moet er wat voor over hebben, zo'n hond. :-)

[ELISE]

Originally Posted by Wilko

Ik slaap nu al drie weken beneden op een matje in mijn slaapzak, i.p.v. boven lekker in bed. Weliswaar ben ik elke dag bewust een stukje verder weg van de bench gaan liggen, en de afgelopen dagen zelfs al op de gang. Helaas was het na 1 nacht waarbij ik boven sliep en zij beneden helemaal rustig de nacht doorbracht meteen weer gedaan met de nachtrust. Vanwege klachten van de buren is haar uit laten jammeren helaas geen optie meer, dus dan maar op deze manier.

Je moet er wat voor over hebben, zo'n hond. :-)

En gewoon op een kussen naast je eigen bed? Yara vindt dat geweldig!

[Wilko]

Originally Posted by ELISE

En gewoon op een kussen naast je eigen bed? Yara vindt dat geweldig!

Ik weet zeker dat Styx dat ook geweldig vindt. :-)

Helaas gaat Styx aan de wandel en vermaakt zichzelf als ze niet in haar gesloten bench ligt.
Daar word ik dan weer (elke keer) wakker van (slaap licht).
Dat betekent tevens dat we de slaapkamer ook hondenproof moeten maken.

De bench past ook niet in onze slaapkamer.

Daarnaast hebben we een baby op de slaapkamer liggen, die 's nachts nog wakker wordt en gevoed moet worden. Daar reageert Styx meteen op, wat resulteert in een veel wakkere baby en het op twee bengels tegelijk moeten letten terwijl we duf zijn.

Tot slot is de slaapkamer boven, en buiten dat ik haar niet onnodig trappen wil laten lopen ben ik ook minder te spreken over alle haren die we dan boven krijgen.

Ik vraag me ook af wat we dan moeten doen met kamperen, want in onze tent past ze ook niet naast onze matjes. Dat gaat dan toch ook de bench worden die in een ander deel van de tent staat.

Dus een goed idee, maar voor ons wat minder toepasbaar, ben ik bang.

[kobesen]

Heej Hanna!!!!!!!!!!!!!!

Ja ik herken alles aan je verhaal. Denzel heeft hetzelfde meegemaakt 2 keer. Eerst Cliff die overleed. Hij kende niets anders dan Cliff zijn hele leven. En ook Denzel zakte toen weg in een depressie, tot Charka (zijn Moeder) bij ons kwam. Denzel was zielsgelukkig. Helaas kreeg Charka binnen een jaar kanker en overleed.
Denzel is daar letterlijk ziek van geworden. Lusteloos, als een slappe vaatdoek. Wilde niet meer wandelen. Wilde zelfs niet meer uit bed komen. Ene infectie na de andere infectie. Knagen aan zijn poten tot ze helemaal kapot waren. Onverklaarbare koortsaanvallen. Zelf een aangezichtsverlamming gekregen. In die periode heb ik erg veel vanuit huis gewerkt. Gelukkig kon dat. Dit alles heeft mij doen besluiten om een pup te nemen. Duitse herder, net als Cliff. En nu? Denzel is weer helemaal zijn irritante zelf. Hij is weer echt gelukkig. En Sjors ons pupje is gisteren alweer een jaar geworden. Draak van een hond op het moment . Heerlijk die "fuck you" periode. Zal blij zijn als ie 2 jaar wordt.

Ik vind het vreselijk van Wolfje. Ik denk dat Wolf 1 van de weinige dominante reuen was waar Denzel mee op kon schieten.
Ik heb nog een mooie foto van Denzel en wolfje op 1 van onze wandelingen op de hei . En 1 van Anuki, wolfje en Cliff.




Groetjes Kim

[Puma]

Allemaal verhalen, die je op een of andere manier wel in een bepaalde vorm herkent.

Mooi om allemaal te lezen.