Quote:
|
Originally Posted by leśniczyna
Gaga, dobrze, że chcesz wszystkich zachęcić do współpracy i dzielenia się doświadczeniami. Na pewno pomogłoby to w jakiś sposób przyszłym właścicielom o przekonaniu sięo potencjalnych zachowaniach ich przyszłego psa, a innym dostarczyłoby rozrywki. Nie można jednak w żaden sposób potępiać osób, które nie chcą/ nie mogą/ nie mają czasu prowadzić podobnych zapisków.
|
Ale kto ich do tego zmuszal?
Haslo brzmialo: piszcie, bo to pomaga innym (i milo sie czyta), a nie: MACIE OBOWIAZEK pisac....
Rozpoczelo sie opisami Halli-Terminatora, ktore dla wielu osob stanowily powod do zastanowienia sie, czy jednak wilczak to nie za duzo stresu. Potem byly tez opisy Sebastiana - mniej apokaliptyczne, ale tez dajace powod do myslenia. Ela na swojej stronie zaczela pisac o tej drugiej stronie CzW - naswietlajac ich zalety i testujac, co mozna zrobic z wilczakiem. I ostatnia strona, czyli blog sledzacy zycie wilczaka od szczeniaka - strony Cheitanka - oj, warto to zapisac, bo z czasem wszystkie problemy jakie mialo sie z wilczakiem blakna i dopiero jak ktos inny o tym napisze, to czlowiek sobie przypomina, ze przechodzilo sie to samo... I nigdy nie gralo zadnej roli, czy posty pojawiaja sie tam codziennie, czy raz na miesiac... Wazne, ze byly....a to z wielu powodow:
1) Innym ku przestrodze - najgorsze czeka wlasciciela wilczaka juz na poczatku. Z reka na sercu moge przyznac: jeden szczeniak CzW to gorsza zaraza niz stado 6 doroslych wilczakow. I jak sie poczyta, co Cheitan wykombinuje kazdego dnia, to przyszly (ewentualny) wlasciciel psa tej rasy moze sie na cos takiego przygotowac (lub jeszcze raz porzadnie przemyslec swoja decyzje).
2) By pomoc - czesc problemow to sprawa indywidualna, ale wiekszosc wlascicieli spotyka na swojej drodze dokladnie TE SAME problemy z jakimi borykali sie ich poprzednicy. Oczywiscie mozna samemu odkrywac Ameryke, ale ja osobiscie wolalabym wiedziec o bronieniu jedzenia przez szczeniaki tej rasy, niz przekonywac sie o tym na wlasnej skorze, gdy Bolo mial kilka miesiecy. Wyciagnelam wnioski i nigdy juz nie walczylismy o kosci, ale po co na swoim bledach maja sie uczyc inni - lepiej niech sie uczy na moich...
3) Bo warto pisac - zaden pies nie jest idealny (chocby dlatego, ze kazdy z nas inaczej wychowuje swojego psa i czegos innego od niego oczekuje). Warto napisac o problemach i poszukac rady, bo nie ma wlasciciela, ktory by nie potrzebowal rady. Jak nie zapyta innych wlascicieli psow tej rasy, a pojdzie do jakiegos "super-szkoleniowca", to bardzo czesto konczy z psem, ktory nadaje sie juz tylko do resocjalizacji. Oj, mamy takie perelki i u nas - wilczaki, ktore sa obecnie jedynie utrapienie dla wlasciciela i otoczenia. A wystarczylo tylko napisac i poprosic o pomoc.
4) Wymiana doswiadczen - wlasciciel jednego wilczaka nie wie jeszcze nic o tej rasie. Wlasciciel dwoch tez nie. Trzech troche wylapuje. Wlasciciel suk tez nie ma sie o czym wypowiadac. Tak samo jak wlasciciel samych psow - chocby mial je przez 20-30 lat. Dopiero jak zbierzemy swoje doswiadczenia do kupy ("O, moj pies tez tak robi", "Moj pies tez tak ma"), to mozemy ustalic, co jest dla wilczakow "typowe", a co nie....
Oczywiscie, ze zawsze jakis "zyczliwy sasiad" wykorzysta to przeciwko nam i narobi kolo zadka. Ale czy tylko dlatego mamy sie nie spotykac, nie jezdzic na spotkania, nie pisac na forum, nie pokazywac psa, nie publikowac jego fotek, i do konca zycia pozostac osobowoscia wirtualna? Ja osobiscie mam to... gdzies.
Dzieki tej rasie nie nudze sie, mam co robic, mam mase nowych przyjaciol i co roku spedzam fantastyczne wakacje. Nie wspominajac o tym, ze po domu lata mi banda psow rasy doskonale do mnie pasujaca, ktora doskonale odpowiada temu, czego oczekuje od psow, co mi sie podoba w psim charakterze. I jesli to komus nie odpowiada: coz, to jego problem, a nie moj....
